Głodne duchy duchy są w nas.
Dlaczego Gabor Mate porównał uzależnienia do głodnych duchów? Na buddyjskich mandalach mieszkańcy świata głodnych duchów przedstawieni są jako istoty o wątłych szyjach, małych ustach, wychudzonych kończynach oraz dużych i wzdętych, wiecznie głodnych brzuchach. Istotą uzależnienia jest nienasycone pragnienie ulgi i spełnienia, które próbujemy za wszelką cenę wypełnić. Jednak prowadzi to jedynie do bólu, udręki i wyrzutów sumienia, bo substancje, rzeczy czy dążenia, którymi próbujemy zapełnić pustkę, nie są tym, czego potrzebujemy.
Wina, kara, potępienie… a może zupełnie inne podejście?
Uzależnienia to problem, który dotyka wiele osób na bardzo różne sposoby. Możemy sami borykać się z uzależnieniem lub żyć z osobą uzależnioną pod jednym dachem. Możemy żyć w strachu, że nasze dziecko wpadnie w szpony nałogu lub odczuwać ogromną bezradność w momencie, gdy widzimy, jak bliska nam osoba rujnuje swoje życie. Jak wtedy reagujemy? Najczęściej targają nami silne emocje: strach albo poczucie winy. Szukamy winnych całej tej sytuacji: narkotyki, alkohol, rówieśnicy, rodzice… Podejmujemy różnego rodzaju działania: prosimy, szantażujemy, stosujemy kary, ale w pewnym momencie okazuje się, że żadne z tych działań nie przynosi pożądanych efektów. Wtedy czujemy się bezradni lub mamy tendencję do potępiania i odrzucania osób, które borykają się ze swoimi uzależnieniami.
Czy można podejść inaczej? Tak, o czym przekonuje nas Gabor Mate w swojej książce: „Bliskie spotkania z uzależnieniem”. Przesłanie tej książki, które również jest bliskie nam, terapeutom w Sensica, brzmi: uzależnienie to raczej poszukiwanie ulgi od cierpienia niż gonienie za przyjemnością.
Zrozumieć problem, poznać mechanizmy, dostrzec osobę.
W cyklu blogowym, który rozpoczynamy tym wpisem, przyjrzymy się dokładnie całemu procesowi uzależnienia, analizując go z wielu perspektyw. Mamy nadzieję, że pozwoli to Wam zmienić swoje podejście tego problemu – wyrwać się z błędnego koła: winy, kary, potępienia i wyrzutów sumienia i wejść na drogę prawdziwego zrozumienia. Zrozumienia bez chęci usprawiedliwiania, zamiatania pod dywan, czy niedostrzegania problemu.
O czym będziemy pisać?
Postaramy się obalić pewne mity krążące wokół tematu uzależnień typu:
Osoby uzależnione są same sobie winne, w dodatku są samolubne i wygodnickie, bo nie chcą wyjść ze swojego nałogu.
Są lepsze i gorsze uzależnienia – pracoholizm jest w zasadzie ok, a narkotyki to już dno.
Nic na to nie poradzę. U nas alkoholizm jest dziedziczny.
To nie alkoholizm. Mogę przestać w każdej chwili – w domyśle: ale nie chcę.
Odpowiemy też na pytania:
Czym jest uzależnienia i jak je rozpoznać?
Co czuje i myśli osoba uzależniona? Dlaczego tak trudno jest jej odejść od swoich destruktywnych zachowań, pomimo ogromnych kosztów fizycznych, psychicznych i finansowych, jakie musi ponosić?
Jaki jest mechanizm powstawania uzależnień? Czy jest on wspólny dla wszystkich osób?
Jak działa uzależniony mózg?
Czy i kiedy możemy mówić o uzależniającej się osobowości?
W jaki sposób możemy pomóc sobie lub bliskiej nam osobie?
Co jest prawdziwą praprzyczyną uzależnień?
Nie tylko Gabor Mate, ale znaczna część terapeutów zajmujących się leczeniem uzależnień, jest zgodna co do tego, prawdziwą przyczyną uzależnienia jest coś, co nazywamy bólem duszy – poczucie głębokiej pustki i braku sensu życia, a uzależnienie jest jedynie objawem, sposobem złagodzenia tego bólu.
I z tą myślą chcemy Was dzisiaj zostawić.
A już w następnym odcinku będziemy się zastanawiać, czy to już uzależnienie, jeszcze pasja, a może po prostu styl życia?
Umów się na wizytę